Tja, de overgang. Als vrouw heb je er maar mee te dealen en er kunnen best veel heftige klachten uit voortkomen. Toch vind ik dat het een heel mooi natuurlijk proces is… Ik zal proberen uit te leggen waarom ik dat vind.
Als je kijkt naar de natuur en hoe processen verlopen dan klopt het. Ik schreef zondag op mijn andere social media kanaal al over een storm en wat er soms nodig is om op te ruimen. De natuur heeft allerlei manieren om los te laten, denk maar aan de herfst waar de blaadjes gaan vallen en vaak komt er dan nog een storm overheen om alle rest blaadjes die er nog aan zitten eraf te waaien. Ook waaien er soms bomen om met een heftige storm, maar dat is af en toe nodig in de natuur. Alles beweegt mee met de omstandigheden die er op dat moment zijn. Het is zoals het is, ieder moment is anders. De boom buigt en takken zwiepen mee in de wind, zo lang als ze dat kunnen, anders laten ze los. Waar iets verloren gaat, komt er iets anders voor terug. Denk maar aan een boom die omwaait. Als we die lekker laten liggen ontstaat er een nieuwe (woon) leefomgeving voor insecten, vogels, egels en andere dieren.
Oké, maar nu dan over de overgang, want daar ging ik over schrijven.
Als je naar jezelf als vrouw kijkt dan start er in de overgang een periode in je leven, ergens tussen de 35 en 55 jaar, waarin je mag gaan loslaten. Loslaten klinkt misschien als afscheid – eng, spannend, negatief. Want wat MAG je gaan loslaten? En wil je alles wat nodig is wel LOSLATEN?
Ik vind persoonlijk loslaten ook bevrijdend klinken. Je MAG loslaten, joepie!
En ja, het gaat STORMEN in de overgang. In je hoofd, in je lijf en soms overal tegelijk. De samenstelling van de hormonen in je lichaam verandert waardoor je lichaam EN je geest veranderen.
Ik vind het vooral een tijd waarin ik mijzelf als mens ontwikkel. Misschien ook omdat ik dat zelf graag wil, maar ik voel dat er nog heel veel mooie dingen juist nu en in de komende jaren gaan komen. Ik krijg steeds wat meer tijd voor mezelf (nu de kinderen groter zijn). Bijvoorbeeld om eens een paar dagen helemaal alleen weg te gaan (ik wil al heel lang een poosje alleen gaan wandelen en nu kan dat steeds makkelijker). Ik weet ook veel beter wat ik wil en wat ik leuk vind. Dus doe ik meer dingen die ik leuk vind.
En ja, de klachten zijn dus wat minder prettig bij tijd en wijle. Ik vind de spierpijnen en nachtelijke zweetaanvallen ook niet fijn, maar de ‘loslaten’ kant heeft voor mij persoonlijk ook een hoop voordelen.
Ik dein dus maar mee op de golven en ik buig mee in de storm van mijn leven. Ik voel me de ene dag ontzettend sterk en de volgende dag heel klein. Ik weet waar de gevoelens vandaan komen dus ik neem ze zoveel als mogelijk maar niet al te serieus. En na een stormachtige dag of week is er dan altijd ook weer veel ruimte voor rust, stilte en verdieping.
Hoe kijk jij tegen de overgang aan?
Nog een leuk artikel lezen hierover? Voordelen van de overgang.